Bouwpatronen voor 2017

We onderscheiden hier tijd (rechterzijde) en ruimte (linkerzijde), het ene is niet bepalender dan het andere. Ze zijn wel te onderscheiden maar niet te scheiden.

Tijd, is een dynamiek van het veld waardoor alle coördinaten, verbanden, verhoudingen en raak-vlakken zich in een statische ruimte ordenen. (ordening: moet samenhangend zijn)

Ruimte, is een statiek van het veld waarin alle coördinaten, verbanden, verhoudingen en raak-vlakken zich in een dynamische tijd structuren.(structuur: moet hetzelfde blijven)

Bronpunten (cruciale coördinaten) hebben een vaste structuur in relatie tot elkaar. Doordat elk bronpunt een unieke dynamiek heeft en door de assen. Bronpunten hebben een variabele ordening in relatie tot resonanties en de contouren; ruimtetijd (diagram) en tijdruimte (dynagram).

Deze variabele ordening kan een cruciale verband (positie, betrekking, inhoud of proces) weergeven van de bronpunten in het grondpatroon. Afhankelijk van de ingevoegde en te onderzoeken data kunnen plekken en functies in een gram variëren.

De assen, te samen met de contouren en de bronpunten vormen een samenhangend complex van web en matrix van ruimte en tijd, ordening en structuur.

Diagram en dynagram zijn twee te onderscheiden systeem dynamische velden waarin de waarschijnlijkheidsfuncties tussen :

• processen en inhouden zich laten structureren als een samenhangend geheel (dynagram). Primaire tijd.

• posities en betrekkingen aan de orde gesteld kunnen worden als een .....(diagram) Primaire ruimte.

We spreken van cruciale contouren in de bouwpatronen met doorgaans een vaste structuur:

• een dynagram processen en inhouden in een tijdruimte

• een diagram positie en betreking in een ruimtetijd

We spreken van alternatieve verbanden in de grammen met variabele ordening:

De ordening van data en de hiermee samenhangende begrippen kunnen op grond van onderzoek en gevonden inherente dynamieken en functties vairieren.

Cruciale configuratieve componenten verhouden zich meer tot structuur in relatie tot de alternatieve configuratieve componenten die zich dan meer tot de ordening verhouden. Van de cruciale configuratieve componenten verhouden de assen en de bronpunten zich meer tot structuur en de contouren en resonaties meer tot ordening.

(((in een diagram hebben positie en betrekking doorgaans een vaste plek (structuur/cruciale contouren), zo ook inhoud en proces in het dynagram. De positionering ordening van data en de hiermee samenhangende begrippen kunnen op grond van onderzoek en de gevonden inherente dynamieken en functies variëren)))

De bronpunten hebben in relatie tot elkaar een structuur (dmv assen) in een diagram of dynagram. Evenwel met dit verschil dat dezelfde bronpunten (N, Z, O, W) in een diagram op een andere plek/(com)positie staan dan in een dynagram (noord in het diagram boven en in het dynagram beneden). In het diagram worden de bronpunten o.a. geordend in relatie tot ruimte en in het dynagram in relatie tot de tijd.

Hierdoor kunnen diagram en dynagram ten opzichte van elkaar enerzijds duidelijk onderscheiden worden en anderzijds zien we de overeenkomende coördinaten (bronpunten) met hun dynamieken verbanden.

Tijd en ruimte in een gram geven voor een deel de werkelijkheid weer zoals we die vanuit een subject betrokken optiek kunnen visualiseren. Daarmee komt een stukje werkelijkheid in beeld. Evenwel moeten we niet vergeten dat we altijd te maken hebben met een model waarin we dit stukje werkelijkheid in beeld hebben gebracht. Een model is niet de werkelijkheid, maar de wijze waarop en waarmee we naar de werkelijkheid kunnen kijken.

Tijd

Zowel het dynagram (blauw) op het zuidelijk halfrond als op het noordelijk halfrond geeft de subjectbetrokken positie weer van de waarnemer (rood poppetje).

Op het noordelijk halfrond ziet de waarnemer de zon links opkomen in het oosten en rechts ondergaan in het westen. De zon gaat van links naar rechts.

Op het zuidelijk halfrond ziet de waarnemer de zon rechts opkomen in het oosten en links ondergaan in het westen. De zon gaat van rechts naar links.

Ondanks het verschil in noord en zuid voor de waarnemers (op het noordelijk en zuidelijk halfrond) blijft de ochtend aan het oosten verbonden en het westen aan de avond. Zo ook respectievelijk de opkomst en ondergang van de zon in de dagloop en wat betreft de jaarloop zien we een zelfde dynamiek: lente met een stijgend zonneboog en de herfst met een dalende zonneboog.

Stijgen (verschijnen) en dalen (verdwijnen) van de zonnebaan plaatsen we op de horizontale as, daar waar we ook proces en tijd in beeld brengen.

Op de vertikale as zien we wel een verschil: voor het noordelijk halfrond verbinden we de zomer aan het zuiden en voor het zuidelijk halfrond wordt de zomer aan het noorden gekoppeld. Wel blijven de zomers warm (gerelateerd aan de zonne stand tussen steenbokskeerkring en kreeftskeerkring) en de winters koud (gerelateerd aan zowel de koude noord-pool als de koude zuid-pool), c.q. mede afhankelijk van lichtinval: schuine stand van de aard-as en de positie van de aarde in een baan om de zon).

Aangezien de jaarloop modelmatig in maanden en dagen wordt verdeeld, is het willekeurig op welke datum de seizoenen plaats vinden. Tussen het noordlijk en zuidelijk halfrond zien we een spiegeling. Als voor de waarnemer op het noordelijk halfrond in maart de lente begint, begint op het zuidelijk halfrond voor de waarnemer de herfst enz.

Zo zie je tussen werkelijkheid en model deels overeenkomsten en deels verschillen. Wanneer we modelmatig werken, hebben we de contouren (proces, inhoud, positie en betrekking) gekoppeld aan de bronpunten (windstreken en windrichtingen: Oost, Zuid, West, Noord). De werkelijkheid is complexer dan het model. Het model is niet de werkelijkheid, maar probeert een aantal dynamieken (functies) uit de werkelijkheid consistent en coherent weer te geven en te onderzoeken.

Dynagram en Diagram

Door dat bij het diagram de ruimte primair is en de tijd secundair. Zijn er verschillende te denken routes mogelijk. Toch is het van belang om 2 belangrijke routes van het diagram weer te geven. De antipatische en de sympatische route.

Wat hier onder wordt nog niet in andere delen van de tekst in andere woorden beschreven,(inleiding veld, grondpatroon assen verbanden enz) Wat hier van nog bruikbaar voor de verhouding tussen tegendelen en tegenstelling? Of de uitleg van deze?

Een symmetrische betrekking kunnen we omschrijven als een tegendelige en tegenstellende betrekking, waarin de een het tegendeel vormt van de ander, er is geen subject zonder object en vice versa.

De een kan zich ook tot de ander verhouden in een tegenstelling, het subject is niet het object en het object is niet het subject. Door de tegenstelling kunnen ze elkaar wederzijds uitsluiten. In dier voege is de symmetrische betrekking een wederkerige eliminerende betrekking. Eliminerend wil zeggen, de een kan de ander teniet doen. Waar een object is, is er geen subject en vice versa waar een subject is, is er geen object. Voor een juist begrip dienen beiden gescheiden te worden om een subject object relatie te definiëren.

In een systeemdynamisch verband situeren we deze wederkerige eliminerende betrekking op de horizontale as en duiden haar als de duale as, bestaande uit twee grootheden zonder hun midden. Deze as geeft de uitsluitende dynamiek weer, het ene komt na het andere voor. Deze uitsluitende dynamiek wordt pas mogelijk door de overeenkomstwerking, de een is de ander. Door de overeenkomstwerking wordt de symmetrische dynamiek pas mogelijk tot uiting komende in de dynamiek tussen tegendeel en tegenstelling (aemulatio, de twist tussen het ene en het andere).

Een dynamische eenheid van polaire tegenstellingen ontvouwt zich uit de cirkelvormige beweging als een heen en weergaande oscillerende beweging tussen 2 uiterste punten in een dynamiek van vertragen rond de polen en een versnelling langs de opstijgende en indalende tendensen, de dynamische verhouding tussen tegendelen en tegenstellingen.

Tegen stellingen en tegen delen/ verschijnen en verdwijnen

Alle afzonderlijke delen manifesteren zich als leden van een en dezelfde werkelijkheid, delen en leden, evenals posities en betrekkingen, zijn onverbrekelijk verbonden (als elkaars tegendelen). Daar waar ze verschijnen vormen ze elkaars tegendeel, daar waar ze verdwijnen vormen ze elkaars tegenstelling in zowel de werkelijkheid als in het denken over de werkelijkheid als tussen kennen en de werkelijkheid.

Vergelijken we het kennen met een metafoor als het licht, dan is licht én metafoor voor zichtbaar en denkbaar maken én fysische werkelijkheid en gedraagt licht zich als een grootheid die zich beweegt middels fotonen en of zich gedraagt als golven en of vice versa.

De basis beweging spiralend doordenken

Uitleggen: de regels van de analogie (M.Foucault)

....

Met betrekking tot het begrip analogia goed helder uit leggen wat er hier wordt bedoeld. Let op tekst boven in (overeenkomstige coordinaten en systeem veld link):

Kwalitatieve systeem dynamiek is vormgeven aan analoog (overeenkomst en verschil) denken. Denken van uit een statische 'grondsteen' (frame map) waardoor modellen met elkaar in verband gebracht kunnen worden. Structuur en ordening in beeld gebracht om vervolgens ze tot begrip te brengen. De modellen vormen een en-en relatie, ze zijn onderling met elkaar te verbinden. Er ontstaat een midden die mogelijke verbanden aan het licht kan brengen.

Kwantitatieve systeem dynamiek is vormgeven aan causaal (oorzaak en gevolg patronen) denken.

Denken in verschillende dynamische 'bouwstenen' (mind-maps) waardoor modellen min of meer op zich zelf staan. Ordening en structuur in begrip gebracht om vervolgens ze in beeld te brengen. De modellen vormen een of-of relatie, ze zijn onderling niet met elkaar te verbinden. Er ontstaat een tussen die nog bemiddeld dient te worden.

Verschil of overeenkomst van betekenis van eerder al gebruikte begrippen, helder weer even om uiteindelijke verwarring te voorkomen.

Dynagram spiraal gedachte gang

Ontwikkeling -worden- Dynamiek - vervloeiing Inwikkeling -zijn- Statiek - verstarringDiagram te denken spiraal

Gedachtegang

Verhaal

(3 ledige verhouding

Een meerledige verhoudingsstructuur die ook ruimte kan bieden aan de drieledige verhoudingsstructuur en ze bijgevolg aan de orde kan stellen, bijvoorbeeld:

Een 3 ledige dynamiek, van these, antithese en synthese.

Of een drieledige dynamiek met betrekking tot mythisch (onmiddellijke subject object verhouding), ontologisch (middellijke object subject verhouding) en functioneel (de polaire en duale dynamiek tussen subjecten, tussen objecten en tussen subjecten en objecten).

Of een drieledige dynamiek tussen denken, voelen en willen, enzovoorts.

Meerledige verhouding, 1 is geen ding, 2 is een half ding, 3 is een heelding. Van het oude en moderne wereld. De wed van 3 van de interactie van alle verschijnselen.

Bevestigen, ontkennen, verzoenen. Basis formules.)

Subject betrokken en object betrokken

Begrip en beeld, beeld en begrip zijn de twee keerzijden van een en dezelfde werkelijkheid, ze kunnen zowel duaal als polair intermediëren. Duaal gezien zijn beeld en begrip elkaars tegendelen, een beeld is geen begrip en een begrip is geen beeld. Ze vormen beiden een keerzijde van een en dezelfde werkelijkheid. Als tegendelen van een en dezelfde werkelijkheid kunnen ze ook een tegenstelling vormen waarin de een de ander kan elimineren of uitsluiten. Dat maakt dat er tussen begrip en beeld duidelijk een onoverbrugbare kloof bestaat. Je kunt of een beeld of een begrip van de werkelijkheid vormen. In dat opzicht dient men de beeldvorming streng te scheiden van de begripsvorming.

In en vanuit het functionele paradigma kunnen beeld en begrip zich echter ook tot elkaar verhouden in een polaire dynamiek waarin ze elkaar complementair kunnen aanvullen in een wederkerige constituerende betrekking. Beeld en begrip laten ieder op hun eigen wijze iets van diezelfde werkelijkheid zien. In dit opzicht is de strenge scheiding tussen beeld en begrip juist een voorwaarde teneinde ruimte te scheppen voor de weerspiegeling tussen de onderscheiden domeinen van theoria en praxis, idee en feit, concept en fenomeen, begrip en beeld. Deze weerspiegeling nu maakt het mogelijk om een glimp op te vangen van een werkelijkheid die noch begrip noch beeld is, maar een complementaire ´realiteit´ die evenzeer kan verschijnen als verdwijnen.

Beeld

Beeldvorming komt tot stand op een subject betrokken route waarin het subject in relatie tot het object enerzijds participerend en verbindend (synthetisch) en anderzijds analytisch te werk gaat. Begrip

Begripsvorming komt tot stand op een objectbetrokken route waarin het subject in relatie tot het object enerzijds opponerend en onderscheidend (analytische) en anderzijds synthetisch te werk gaat. Ondanks het verschil tussen begrip en beeld dienen we ons wel te realiseren dat ze beiden, weliswaar op onderscheiden wijzen, deze ene werkelijkheid willen begrijpen dan wel verstaan. Door alle onderscheiden optieken en dito disciplines `vergeten´ we, dat het uiteindelijk maar over één werkelijkheid gaat, of we hem nu bijvoorbeeld mathematisch begripslogisch denken dan wel fenomenologisch beeldlogisch trachten in beeld te brengen.

Anderzijds is de grens tussen beeld en begrip niet altijd zo scherp te trekken, aangezien 1 begrip wel meer betekenissen kan hebben en in dito beelden kan worden weergegeven, evenzo kan 1 beeld door meerdere begrippen omschreven worden. Blijkbaar zijn er vele gradaties en of overgangen mogelijk tussen het domein van het begrippelijke en het domein van het beeldelijke. Niettemin wordt het van belang om in een systeem dynamisch verband de begripsvorming deels strak te scheiden en of deels te onderscheiden van de beeldvorming.

Even zovele begrippen en of beelden voor twee onderscheiden domeinen die een systeemdynamisch instrument behoeven om ze met elkaar in gesprek te brengen. Immers in en vanuit het niets tussen begrip en beeld verschijnt het diagram en het dynagram als twee onderscheiden dimensies van de ruimtetijd en de tijdruimte, ze behoren tot een en dezelfde werkelijkheid die wij dienen te onderscheiden en te verbinden. Tussen beeld en begrip zit een realiteit die we slechts kunnen viseren via een super positionele betrekking middels diagrammen en of dynagrammen. Aangezien beeld en begrip de twee keerzijden vormen van die ene en dezelfde werkelijkheid kunnen ze elkaar weerspiegelen en precies die weerspiegeling kan via een systeemdynamisch instrument in kaart gebracht worden.

Synthetiseren en analyseren

Subject betrokken

Analytisch Divergeren Synthetisch Convergeren Object betrokken

Analytisch Excluderend Synthetisch Includeren Praxis en theoria

Praxis

Incompleet Compleet Fenomeen Concept Theoria

Compleet Incompleet Idee Feit

Licht en donker in relatie tot dynagram en diagram

2 begrippen 'licht' en 'donker' verwerken in een dynagram en diagram 'gram'

Licht en donker

Licht als voorbeeld van tegenstelling en tegen delen deeltjes en golfjes

Daarmee is licht het ultieme voorbeeld van een fenomeen waarin deeltjes en golven verschijnen als tegendelen en waarin deeltjes en golven verdwijnen in hun tegenstelling, want waar de een is, is de ander niet, een golf is geen deeltje en een deeltje is geen golf. Toch vormen ze als onverbrekelijke tegendelen het fenomeen licht. Maar wat is dan licht?

Het midden tussen supra luminale en sub luminale grootheden en of het midden tussen deeltjes en golven, daar waar deeltjes zich kunnen verdichten tot massa en golven zich kunnen bundelen tot energie?

Licht manifesteert zich in deze tweeledig, ze is deel en lid ineen, foton en golf, terwijl de een niet de ander is. In haar meerledigheid vormt ze interferentiepatronen.

In hoeverre zijn deze interferentiepatronen in de vorm van denkbare diagrammen en of dynagrammen niet ook de inkomst en uitkomst van datzelfde licht. Zonder dat denken kan immers geen licht geworpen worden op de werkelijkheid en of kan deze werkelijkheid niet oplichten in denkbare concepten en of beelden. Welke analogie speelt er tussen denken en licht?

Wellicht kenmerkt licht als manifestatie van werkelijkheid en denkbare werkelijkheid zich door haar dynamische beweeglijkheid, tussen lichtheid en of dichtheid, tussen diagrammen en dynagrammen.

Zo kan de dynamiek van ´het licht´ binnen systeemdynamiek als een metafoor functioneren voor een werkelijkheid waarin lichtheid en dichtheid, linksom en of rechtsom draaiend (spin), opwaarts en neerwaarts bewegend (up en down), tegengesteld en of tegendelig , polair en ofduaal, enige karakteristieken en of functies zijn die op een of andere wijze in het systeem dynamische veld zijn in te huizen.

Licht en donker in relatie tot dynagram proces en diagram positie

Dynagram licht en donker in relatie tot processen

licht en donker 'lopende' in een dynagram proces Verschijnen en verdwijnen Immateriële en materiële Diagram licht en donker in relatie tot posities

Licht en donker 'staande' op diagram posities Licht verdwijnen Stof verschijnen Geest Donker

Licht en donker in relatie tot inhouden en betrekkingen

Dynagram licht en donker in relatie tot inhouden

Licht Donker Plasma Gasvomig Vloeibaar Vast Diagram licht en donker in relatie tot betrekkingen